Her masalın ve her çocuğun da bir kahramanı var. Kahramanlar, havalarda uçan, zıplayan, taklalar atan, doğa üstü güçleri olan varlıklar. Çocuklar, tüm hikâyeyi bu kahramanlarla yaşar, onlarla üzülüp, onlarla sevinir, onlarla mutlu olur, onlarla gülerler.
Kahramanlar, çocukların hayatlarının ciddi izleridir aslında. Kimileri, televizyondaki bir kahramanı seçer, kimileri bir kitap kahramanını dost edinir kendine. Ama bütün çocuklar, kendi hayatlarına eşlik edecek birine muhtaçtır daima.
Her çocuğun ilk kahramanı da babasıdır. Babası onu bütün kötülüklerden koruyabilir…
Babası ne isterse alabilir…
Babası onu okula götürüp, okulda bir şey olduğunda, herkesten koruyabilir…
Babasının anlattığı hikâye en güzel hikâye…
Babasının aldığı bisiklet, en güzel bisiklettir…
Ve baba, çocuğun ilk arkadaşlarındandır. Dünya da tanıdığı ilk insanlardan biri…
Babasının karakterinden etkilenmeyen, babasını taklit etmeyen, babası gibi yürümeye çalışan çocuk olur mu ? Olmaz.
Kahraman babanın kahraman çocuğu olur o çocuklar…
Babaları demezler. Babalarının mezarı başında ellerini açıp dua yollarlar ona ve tüm şehitlere…
Kahramanların ölmediğini bilirler.
Çünkü “Şehitler ölmez, Vatan bölünmez.” Cümlesini içlerine sindirmişlerdir o yaşta. Yaşı 3 olsa da anlar, 13 olsa da… Babasının şapkasını takar başına ve yolcu eder onu ebedi sonsuzluğa…
Sonsuzluk, o kadar da uzak gelmez çocuklara… İnananlar, bir gün büyük buluşmanın olacağını da bilirler. “Sonsuzluk” kelimesinden korkmazlar.
Çünkü onlar, babalarının kahraman çocuklarıdır. Korkmak yakışmaz onlara.
şehit olur, onlara sabretmek düşer…
Küçük yaşlarında, buna neden sabretmeleri gerektiğini bile sormazlar. “Neden ben ?”
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir, teşekkür ederiz.
Bu habere yorum yapan ilk siz olun!